Dag 21

Woensdag 21 mei Wasigny - Chateau - Porcien 17 km

Onderweg naar de boerderij van Jos vertelde hij mij dat er nog een pelgrim bij hem zal slapen en deze later in Wasigny oppikt. Hij heet Ton Pieterse ik rolde zo wat van mijn stoel. Het zal toch niet waar zijn! Uit Hoofddorp vroeg ik. Ja uit Hoofddorp. Wat een toeval, vorig jaar hebben Hanna en ik een wandelvakantie gehouden die langs de Nederlands-Duitsegrens loopt. Ton organiseert met zijn bedrijfje easy walk wandelvakantie 's . Nu hier in Frankrijk in een klein plaatsje kom je elkaar tegen. Toen hij gearriveerd was en zich voorstelde aan mij en ik mijn naam noemde viel zijn mond open van verbazing. Wat is de wereld te toch klein. Jos woont zo'n 20 jaar in Frankrijk en runt daar een biologische boerderij. Hij doet het zoals de boeren het bij ons vroeger ook deden. Voor een bepaalde datum de aardappelen erin, bij een bepaalde maanstand moest er gezaaid worden enz. Met ze drieën achter de boerderij aan een picknick tafel een biertje drinken en zitten kletsen en wij tevens van het uitzicht genieten op het dal met bos. Uiteraard biologisch gegeten op een speciaal tijdstip 21.00uur goed voor de stoelgang uh maanstand. Heerlijk geslapen en zelf door Jos gebakken brood gegeten. Hanna kent het wel lekker stevig en als je het een halve dag heb laten staan is het net beton. Jos bracht ons weer naar de plek waar hij ons de vorige dag had opgehaald in Wasigny. Afscheid genomen van Jos en Ton en mijn persoontje gingen op pad. Eerst een stukje over de weg en even later een onverhard pad op. Na 'n paar km ging het pad over in knie hooggras. Omdat het gisteravond geplensd en geonweerd had, was het gras zeiknat. In mijn korte broek er door heen want ik dacht het valt wel mee. Maar na een twintig tal meters liep het water vanaf mijn kuiten zo mijn schoenen in. Hier vond ik niks aan en heb ik de regenbroek aan getrokken. Ton was ondertussen tot aan zijn knieën doorweekt. Op een bepaald punt van de route ging ieder zijn weegs Ton loopt de Gr. 654 roodwit en ikke de route via Campaniensis geelblauw. De regenbroek heb ik lang aangehouden want het gras pad ging over in een kleipad, nou dat was even lekker. Glibberen en glijden door die kleiprut. De prut zat nog net niet achter mijn oren. Voor de lolbroeken onder jullie, tijdens de dagelijkse was beurten sla ik mijn oren niet over. Al wandelend door het glooiend landschap van graan, aardappelen, koolzaadvelden en mais ben ik deze dag niemand meer tot aan Chateau Porcien tegen gekomen. Rustig op een bankje gezeten, het broodje beton gegeten en deze met een paar slokken water weggespoeld. Aan een knaap van een jaar of 16 gevraagd of er een supermarkt in de buurt was. Ja hoor 200m naar rechts de straat in was een spiksplinternieuwe Carrefoure geopend. Op de weg er naar toe hing aan de overkant van de straat een oude Fransman uit het raam en riep dat ik de refugié voorbij liep. Ik bedankte hem want ik was van plan om na het shoppen het onderkomen bij het gemeentehuis op te vragen. Behalve het gemeentehuis zijn er nog een paar locaties waar je de code kan ophalen om binnen te komen in het refugié. O.a. In het enige restaurant van Chateau -Porcien. Op weg naar de Carrefoure liep ik daar naar binnen. Het restaurant geeft de code af als het gemeentehuis gesloten is. Dus daar even binnen gestapt met volle bepakking en de code gekregen.
Een prachtig onderkomen,een stapelbed,twee eenpersoons bedden,douche en wc. Dat alles voor nop. Goed hè. Bedankt Chateau -Porcien.

Grtjs Ollie