Dag 65 Conques - Livinhac-Le-Haut 25 km
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
10 Juli 2014 | Frankrijk, Livinhac-le-Haut
Zondag Conques -Livinhac-Le-Haut 25 km
Het stadje uit naar beneden de brug oversteken en het bospad eh pardon rotspad omhoog klimmen. Je kent het wel ik wil niet zeggen op je nuchtere maag, maar toch een kuitenbijter vande buitencategorie. Ik schat zo'n half uur naar boven klauteren. Af en toe kon je op een plateau of bij het kapelletje wat halverwege staat naar beneden kijken en zag je Conques in de diepte liggen. Gelukkig goed weer, weliswaar bewolkt met een zonnetje. Eenmaal boven, rustig over C wegen, bospaden door weilanden en kleine dorpjes. Zo ook bij Pierre een boer die het veebedrijf eraan heeft gegeven en over gestapt is op de pelgrims. Een mooie vent in zijn blauwe overal en laarzen. Uiteraard met pet een snor ala Cor. Daar koffie gedronken en zijn verhalen aan gehoord. Na de koffie verder en alles nagenoeg heuvel afwaarts. Je ken het wel die films waar dan in gepicknickt wordt tegen een schuur in de zon. Zo zaten wij tegen een muur van een schuur, uitkijkend over het land in de schaduw. Rugzak als zacht steuntje. De rugzakken open, daar het brood, bij een ander de tomaten, bij de volgende de abrikozen, zo had iedereen wel wat in de rugzak. Zakmessen open en brood snijden, tomaatje door de lucht gevolgd door een abrikoos of kaas. Na het eten even de ogen toe. Nagenieten van het eten. Na het eten de pas er ingezet na Livinhac. Nog een paar kilometer te gaan hadden we toch nog trek in een bak koffie. Een oude man die in zijn tuin bezig was werd door Henri aangesproken of er ergens koffie te krijgen was. Nee was het antwoord. Niet zo kort hoor want hij hield een heel verhaal. Zijn vrouw kwam naar buiten en die vroeg of we water wilden hebben en hoorde van haar man over de koffie. Zal ik dan een bakkie zetten zei ze. Nou dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Met ze vijfen op het terras. Er kwam koffie en er kwam een zelf gebakken tulband op tafel. En of we wij mannen er iets lekkers bij wilden! Eau de vie en voor de dames pruimen op sterk water ( Eau de vie ) het werd een gezellig uurtje met die twee. De laatste drie kilometers liepen als van zelf.
Grtjs Ollie
Het stadje uit naar beneden de brug oversteken en het bospad eh pardon rotspad omhoog klimmen. Je kent het wel ik wil niet zeggen op je nuchtere maag, maar toch een kuitenbijter vande buitencategorie. Ik schat zo'n half uur naar boven klauteren. Af en toe kon je op een plateau of bij het kapelletje wat halverwege staat naar beneden kijken en zag je Conques in de diepte liggen. Gelukkig goed weer, weliswaar bewolkt met een zonnetje. Eenmaal boven, rustig over C wegen, bospaden door weilanden en kleine dorpjes. Zo ook bij Pierre een boer die het veebedrijf eraan heeft gegeven en over gestapt is op de pelgrims. Een mooie vent in zijn blauwe overal en laarzen. Uiteraard met pet een snor ala Cor. Daar koffie gedronken en zijn verhalen aan gehoord. Na de koffie verder en alles nagenoeg heuvel afwaarts. Je ken het wel die films waar dan in gepicknickt wordt tegen een schuur in de zon. Zo zaten wij tegen een muur van een schuur, uitkijkend over het land in de schaduw. Rugzak als zacht steuntje. De rugzakken open, daar het brood, bij een ander de tomaten, bij de volgende de abrikozen, zo had iedereen wel wat in de rugzak. Zakmessen open en brood snijden, tomaatje door de lucht gevolgd door een abrikoos of kaas. Na het eten even de ogen toe. Nagenieten van het eten. Na het eten de pas er ingezet na Livinhac. Nog een paar kilometer te gaan hadden we toch nog trek in een bak koffie. Een oude man die in zijn tuin bezig was werd door Henri aangesproken of er ergens koffie te krijgen was. Nee was het antwoord. Niet zo kort hoor want hij hield een heel verhaal. Zijn vrouw kwam naar buiten en die vroeg of we water wilden hebben en hoorde van haar man over de koffie. Zal ik dan een bakkie zetten zei ze. Nou dat hoefde ze geen twee keer te zeggen. Met ze vijfen op het terras. Er kwam koffie en er kwam een zelf gebakken tulband op tafel. En of we wij mannen er iets lekkers bij wilden! Eau de vie en voor de dames pruimen op sterk water ( Eau de vie ) het werd een gezellig uurtje met die twee. De laatste drie kilometers liepen als van zelf.
Grtjs Ollie
-
10 Juli 2014 - 11:54
Pi:
Leuk hoor, nu zie ik wie "we" zijn. Hartstikke fijn als je zo goed met elkaar op kunt schieten en zoveel lol met elkaar kunt hebben. Dat loopt ook een stuk makkelijker denk ik zo, vooral met al die stevige kuitenbijters! -
10 Juli 2014 - 17:00
Rien:
hoi ron , ga je dan harder lopen met die kuitenbijters ?? ik niet,. heb er ook last van
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
