Dag 47 Marcigny - Briennon 18 km
Door: Ron
Blijf op de hoogte en volg Ron
17 Juni 2014 | Frankrijk, Briennon
Dinsdag Maricgny- Briennon 18 km
De ene chambre d'hote is de ander niet. Gisteren had ik een heel huis tot mijn beschikking wat onderdeel uit maakte van aan de overkant gelegen landhuis. Op het terrein bij het landhuis drie volledig in gerichte pipowagens en een zwembad. Daarnaast een overdekt parkeergelegenheid. In het huis waar ik mijn bedstee had staan, was een erg oud huis. Houten vloeren net als in het hotel in Paray Le Monial.
Alles kraakte de trap,de gang, de kamers, ga zo maar door. Een inbreker komt er niet in. Mocht je juwelen hebben, dan zijn zo safe alsof ze in de kluis van de Nederlandse bank aan het Frederiksplein liggen. Het bed waar ik mocht knorren was kraakhelder en kraakvrij. Ging er meteen op liggen even uit rusten van de dag. Avondeten serveerde de landjonker niet, dus werd het stadje door kruist voor een restaurant of iets wat er op lijkt. De restaurant waren die avond dicht of waren voorgoed gesloten. Dus bleef er niks anders over dan de kebab zaak op het centrale plein. Kebab met sla en friet en als dorstlesser twee biertjes. In de zaak Duitsland - Portugal gezien, nou die porto's kregen er lekker van langs. Terug in mijn huisje wasje gedaan en in de tuin opgehangen. Met het laatste zonnetje is mijn wasje zo droog. Om half tien vond ik het wel welletjes, dus tandjes poetsen en oogjes toe in een kraakvrij bed. Volgend ochtend werd het ontbijt niet in het huisje geserveerd maar in de cave van het landhuis. Leuk hoor maar wel fris. Misschien is het wel de bedoeling, want je blijft echt niet lang zitten ontbijten. De druppels komen spontaan aan je neus hangen, net als in druipsteen grot. Betaald en op pad. Vandaag de route grotendeels zelf bepaald aan de hand van kaart en Garmin. Eerst nog het groene boekje zonder kaart. Die leidde mij langs een hoofdweg en dan afslaand naar een rustige D weg. Nou deze was allerminst rustig. Het geeft niet als je maar uitwijk mogelijkheden hebt zoals een brede berm. De berm was niet, breder dan een meter en dan ook nog schuin aflopend. Dus het was goed op je tellen passen en af en toe oversteken omdat er weer een bocht in de weg zat en het tegemoet komend verkeer je dan pas op het laatste moment ziet. Na een kilometer of wat kon ik afslaan en liep ik naar het canal de Loire, dit kanaal loopt parallel aan de Loire en is in eerste instantie bedoeld voor de vrachtboten maar nu meer voor de pleziervaart. Weer uren langs een kanaal lopen en een drukte met die pleziervaart, nou nee. In eerste instantie geen boot te zien. Halverwege het traject aan de overkant een soort camping, boten lagen aan de kant, caravans en trekplaatsen voor mobile homes. Na een tijdje kon ik afslaan weg van het kanaal. Doordat ik zelf voor een grootdeel bepaalde, was het ook een verrassing waar je ging lopen. In een boekje lees je vooruit en dan weet je ongeveer wat je te wachten staat. Nu dus niet. de ene keer over een C weggetje dan weer een onverhard stuk. Ook weer over twee erven van boerderijen. Stok losjes in de hand. Apropos ik ben niet aan gevallen vandaag maar wel gebeten. Rara hoe kan dat. Story zich. Uiteindelijk om twee uur in Briennon aangekomen. Ben ik eerst maar wat gaan eten, daar ik om half vijf bij de chambre d'hote terecht kon. Heerlijk restaurantje bij het water het kon nog net.
Kip in mosterdsaus, gebakken aardappeltjes en salade en gemengd fruit toe. Twee biertjes erbij. Dat was meteen mijn avondmaaltijd. Rustig naar mijn slaapplekken gelopen en madam gebeld dat ik gearriveerd was. Met een paar minuten was ze er. In haar auto een spaniël en een Sint Bernard. Leuke jonge honden. Die uitbundig met elkaar aan het ravotten waren. Die kleine kwam steeds bij me zitten en de grote bleef op afstand. Na een tijdje de kleine lag aan mijn voeten en de grote kwam ook rustig naderbij. Ik aaide de kleine en hap zij de grote in mijn borst. Doordat hij plotseling uithaalde schoof ik met een ruk de stoel achteruit en gaf een schreeuw. Een geluk bij een ongeluk hij ging niet verder en bleef de schade beperkt tot een gaatje in mijn rode shirt en een inieminie gaatje in mijn borst. Madam was zich rot geschrokken. Hoe kan dat nou. Nou gewoon meneer was jaloers volgens mij. Als ik de kleine niet had geaaid was er ook niks gebeurt. Na al die commotie heerlijk gezwommen en de boel nog maar eens goed schoon gemaakt.
Grtjs Ollie
De ene chambre d'hote is de ander niet. Gisteren had ik een heel huis tot mijn beschikking wat onderdeel uit maakte van aan de overkant gelegen landhuis. Op het terrein bij het landhuis drie volledig in gerichte pipowagens en een zwembad. Daarnaast een overdekt parkeergelegenheid. In het huis waar ik mijn bedstee had staan, was een erg oud huis. Houten vloeren net als in het hotel in Paray Le Monial.
Alles kraakte de trap,de gang, de kamers, ga zo maar door. Een inbreker komt er niet in. Mocht je juwelen hebben, dan zijn zo safe alsof ze in de kluis van de Nederlandse bank aan het Frederiksplein liggen. Het bed waar ik mocht knorren was kraakhelder en kraakvrij. Ging er meteen op liggen even uit rusten van de dag. Avondeten serveerde de landjonker niet, dus werd het stadje door kruist voor een restaurant of iets wat er op lijkt. De restaurant waren die avond dicht of waren voorgoed gesloten. Dus bleef er niks anders over dan de kebab zaak op het centrale plein. Kebab met sla en friet en als dorstlesser twee biertjes. In de zaak Duitsland - Portugal gezien, nou die porto's kregen er lekker van langs. Terug in mijn huisje wasje gedaan en in de tuin opgehangen. Met het laatste zonnetje is mijn wasje zo droog. Om half tien vond ik het wel welletjes, dus tandjes poetsen en oogjes toe in een kraakvrij bed. Volgend ochtend werd het ontbijt niet in het huisje geserveerd maar in de cave van het landhuis. Leuk hoor maar wel fris. Misschien is het wel de bedoeling, want je blijft echt niet lang zitten ontbijten. De druppels komen spontaan aan je neus hangen, net als in druipsteen grot. Betaald en op pad. Vandaag de route grotendeels zelf bepaald aan de hand van kaart en Garmin. Eerst nog het groene boekje zonder kaart. Die leidde mij langs een hoofdweg en dan afslaand naar een rustige D weg. Nou deze was allerminst rustig. Het geeft niet als je maar uitwijk mogelijkheden hebt zoals een brede berm. De berm was niet, breder dan een meter en dan ook nog schuin aflopend. Dus het was goed op je tellen passen en af en toe oversteken omdat er weer een bocht in de weg zat en het tegemoet komend verkeer je dan pas op het laatste moment ziet. Na een kilometer of wat kon ik afslaan en liep ik naar het canal de Loire, dit kanaal loopt parallel aan de Loire en is in eerste instantie bedoeld voor de vrachtboten maar nu meer voor de pleziervaart. Weer uren langs een kanaal lopen en een drukte met die pleziervaart, nou nee. In eerste instantie geen boot te zien. Halverwege het traject aan de overkant een soort camping, boten lagen aan de kant, caravans en trekplaatsen voor mobile homes. Na een tijdje kon ik afslaan weg van het kanaal. Doordat ik zelf voor een grootdeel bepaalde, was het ook een verrassing waar je ging lopen. In een boekje lees je vooruit en dan weet je ongeveer wat je te wachten staat. Nu dus niet. de ene keer over een C weggetje dan weer een onverhard stuk. Ook weer over twee erven van boerderijen. Stok losjes in de hand. Apropos ik ben niet aan gevallen vandaag maar wel gebeten. Rara hoe kan dat. Story zich. Uiteindelijk om twee uur in Briennon aangekomen. Ben ik eerst maar wat gaan eten, daar ik om half vijf bij de chambre d'hote terecht kon. Heerlijk restaurantje bij het water het kon nog net.
Kip in mosterdsaus, gebakken aardappeltjes en salade en gemengd fruit toe. Twee biertjes erbij. Dat was meteen mijn avondmaaltijd. Rustig naar mijn slaapplekken gelopen en madam gebeld dat ik gearriveerd was. Met een paar minuten was ze er. In haar auto een spaniël en een Sint Bernard. Leuke jonge honden. Die uitbundig met elkaar aan het ravotten waren. Die kleine kwam steeds bij me zitten en de grote bleef op afstand. Na een tijdje de kleine lag aan mijn voeten en de grote kwam ook rustig naderbij. Ik aaide de kleine en hap zij de grote in mijn borst. Doordat hij plotseling uithaalde schoof ik met een ruk de stoel achteruit en gaf een schreeuw. Een geluk bij een ongeluk hij ging niet verder en bleef de schade beperkt tot een gaatje in mijn rode shirt en een inieminie gaatje in mijn borst. Madam was zich rot geschrokken. Hoe kan dat nou. Nou gewoon meneer was jaloers volgens mij. Als ik de kleine niet had geaaid was er ook niks gebeurt. Na al die commotie heerlijk gezwommen en de boel nog maar eens goed schoon gemaakt.
Grtjs Ollie
-
17 Juni 2014 - 19:51
Pi:
He Ron, ik zei van de week nog tegen je: "Maar goed dat je geen rood shirt aanhad"! Nu dus wel.....
Kennelijk komen die Franse honden daar op af! Gelukkig dat de schade beperkt is gebleven. -
17 Juni 2014 - 19:58
Nico & Heleen.:
Hoi Ron
Prachtig de foto van de gespleten naar ik aan neem beuk Ron wij zijn vandaag naar een Rosarium geweest in de buurt van Annost. Jou wel bekent er liggen daar ook wat voet afdrukken van jouw In het rosarium staan ook prachtige bomen een viel direct op het was een Calocedrus- Decurrens - Cupressacees. Geplant in 1848 52 mrt hoog en 5 m 80 doorsnee. Ron pas op met het tillen van de boomstam jouw rug is toch al niet zo braaf.
Anders haal je de eindstreep niet.
Groetjes Heleen & Nico. -
17 Juni 2014 - 23:02
Petra:
Hé Ronny!
Ben jij ondertussen zo afgevallen??
Wat ga je lekker, joh -
17 Juni 2014 - 23:07
Joke En Luuk:
Hallo Ron,
Dat was even schrikken met die hond, je ziet maar die franse honden zijn niet altijd te vertrouwen en dan van een Bernard hond dat verwacht je toch zeker niet.
Hier is het heel stil. Luuk is een beetje van slag sinds jij weg bent, hij is maar wandelstokken aan het maken. Hij gaat er zelf niet mee lopen, maar hij is wel lekker bezig.
Ron let goed op jezelf en haal geen vreemde honden meer aan. Groetjes van Joke en Luuk. -
18 Juni 2014 - 10:52
Chris En Marna:
Dag Ron,
Nu wij bij de koffie je verhalen van de afgelopen dagen lezen, ben jij alweer een aantal kilometers op pad.
Twee jaar terug zijn wij grotendeels via D wegen naar Lourdes gereden. Met de auto hoor. Wat een afstand moet jij met de benenwagen overbruggen. Daar hebben we zoveel respect voor. En zijn ook wel een beetje jaloers. Want lopende zie je zoveel meer. En beleef je zoveel meer.
Dus blijf zo door schrijven, maar kijk uit met Franse honden.
Voor de komende dagen weer veel sterkte.
Groetjes Chris en Marna -
18 Juni 2014 - 21:40
Carla & Cornelis:
Ha die Ronnie - vanavond weer even tijd gemaakt om je kostelijke verhalen te lezen en wat een prachtige foto's. De mannen zijn vanavond voetbal kijken bij Mailo -> Nederland tegen Australie. Uitgedost in het oranje van top tot teen. Troost je zo'n Roy Donders Juichpak en dozen vol met garnituur - je mist er niets aan.
Denk je nog wel zo nu en dan aan een daggie rust !!
Groetjes van C&C en de piglets
-
20 Juni 2014 - 04:52
Hans:
Hee Ron,
We genieten volop van je mooie verhalen en foto's van je tocht der tochten, zag ook nog dat je probeert boomstammetje gooien....denk aan het ruggetje :-)
nog veel plezier en nog veel mooie km toegewenst door het mooie land
Gr.Joke & Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
