De kop is eraf

Zondag 27 april '14
Dag 1

7.30 eruit en mijn kop even tussen de gordijnen gestoken om te kijken wat voor weer het is. Bah, het is 'n beetje druiliger en grijs weer. Afijn wat nu valt, valt straks niet. Hanna in de keuken met koffie en een broodje in de weer, riep dat Cor en Carla er aankwamen. En zo ging het maar door. Frans en Trudie, Linda en Fred, Tineke, Ton Rutte, Daan en Jeroen, Riet, Ilse en Tom, Ton Overgaag en Caminoganger Leen Kramer. Wat was het leuk dat jullie mij kwamen uitzwaaien. Dat ik met Hanna weg liep had ik een brok in mijn keel en kon ik jullie niet fatsoenlijk gedag zeggen en bedanken. Het was groots. Bedankt. Over de dijk richting Hoofddorp. Op de Ijweg aan gekomen ging ter hoogte van Dick en Ina een auto in de remmen en reed achter uit. Raampje ging open en een vrouws persoon begon te praten, u bent die BN,er die naar Santigo gaat. Ik herken u aan uw hoedje en die rugzak, u moet het welzijn.
Grappig zo even te kletsen met een wildvreemde die mij succes wenste met mijn trip. Door Hoofddorp wandelend kwamen we bij het Crown Plaza aan waar we in de bar een kop koffie bestelde. Aan de medewerker vertelde we dat ik op weg was naar Santiago. In plaats van te betalen mocht Hanna het restaurant in, daar werd het ontbijt geserveerd voor de gasten, gratis koffie halen. Super toch! Na de koffie naar buiten en hebben we afscheid van elkaar genomen. Toen ik weg liep moest ik toch 3 keer slikken en een paar tranen weg vrijven. Een grote vent die zich dan toch wel klein voelt. In Aalsmeer rond 12 uur het restaurant ingedoken en daar een omelet met spek en groente gegeten en weg gespoeld met een paar koppen koffie.
Ondertussen met Casper watsappen waar ik zat. Na het nuttigen van omelet en koffie,was het tijd om om te stappen. Rugzak om en gaan met die banaan. Vlak bij fort Aalsmeer begon het wat harder te regenen en vond ik nog een droog plekje onder de bomen om de regenbroek aan te trekken. De regenbroek is net als bij de schaatsers met een rits aan de zijkant helemaal open te maken. Handig hoor! Je stapt er in en je rits de pijpen dicht, klaar is Kees.
Doorlopen naar de Kwakel was een eitje en met een beetje treuzelen en rekken, kwam ik om 14.15 aan bij mijn overnachtingsadres. Een jonge blom van in de 70 met kunstheup en een kunstknie deed open, echt een lekker ding! Kom binnen, koppie thee koekje er bij. Ik voelde me helemaal thuis. Nu dat ik dit schrijf komt het zonnetje door het zolderraam heen mijn kamer binnen. Helemaal lekker.
Zo vrienden, dit was mijn eerste verslag.

Grijs Ollie.