Dag 60 Aumont-d'Aubrac - Nasbinals 27 km

Dinsdag Aumont-d'Aubrac- Nasbinals 27 km

Vanuit ons onderkomen op pad het plateau d'Aubrac op. Uiteraard even de ochtend rituelen doen voor dat je vertrekt. Omdat dit meer een chambre d'hote was en dus meer luxe,heb ik mijn kleren weer eens kunnen laten wassen. Lekker schoon alles want ook al was je zelf elke dag. Op een gegeven moment blijven je kleren toch stinken. Dit terzijde. Lekker ontbijt op zijn Frans natuurlijk, geen kopje koffie maar een kom naar Frans gebruik. De franzen soppen daar hun stokbrood met jam in. Ik niet, dus ik drink gewoon de koffie uit zo'n teil. Jus Orange erbij en drie soorten jam. Soms snak ik wel eens naar een gewone boterham met kaas,worst,pindakaas of vlokken. Lekkerrrrrrrrrrr. Even wachten dat komt wel weer. Op pad het plaatsje uit en dan slingerend het plateau d'Aubrac op. De vulkaan uitbarstingen van duizenden jaren geleden hebben dit landschap gevormd. Er is gestrooid met granieten rotsblokken zo groot al een behoorlijke schuur van dertig vierkante meter. Niet alleen die grote keien maar ook die kleine van vijftig centimeter tot driemeter en alles wat er tussen zit. De boeren hebben de keien in de loop van de eeuwen gebruikt om land af te bakenen zo dat het vee, koeien niet hoeven te zoeken. Pracht beige beesten zijn het met lange donker wimpers boven hun ogen. In elke wei waar een kudde loopt is een stier aanwezig. Tjonge wat een bullen zijn dat. Duizend kilo is niks, daar ga je echt wel een straatje voor om. Met het lopen over het plateau ontkom je er niet aan dat je door zo'n wei moet waar zo'n meneer staat. We lopen dan zover als mogelijk bij dat heerschap vandaan. Ook al ligt hij rustig te herkauwen en ons al kauwend met zijn kop ons volgt en denkt wat zijn dat voor vreemde snoeshanen in mijn wei. Ook met kalfjes en hun moeder moet je uitkijken. Probeer niet zo'n kalfje te naderen want dan heb je mama meteen op je nek en met minsten achthonderd kilo is zij er een om ook een straatje om te gaan. Al wandelend over het plateau heb je niet in de gaten dat je stijgt, dit gaat geleidelijk. Van duizend naar twaalfhonderzestig meter en doordat het zonnetje schijnt is het lekker. Koel met een zacht windje ongeveer negentien a eenentwintig graden. Zo'n tien kilometer voor dat we Nasbinals binnen zouden lopen was er auberge die allerlei lekkers had. Een heerlijk groentesoep genomen, een baquette met kaas en jambon en pechthee als dorstlesser er bij. Zo hebben we een driekwatier gezeten met gevolg dat het steeds gezelliger werd met pelgrims die we al een keer of wat zijn tegengekomen. Na nog even een babbel links en rechts de laatste tien kilometers onder de kuierlatten vandaan gestapt en zijn we Nasbinals binnen gelopen. Daar heb ik in de kerk ook van graniet, voor het eerst een beeld van Maria met kind beide lachend gebeeldhouwd. Op de granieten bestrating Voor de kerk een enorme schelp in graniet geplaveid. Prachtig ik heb ze al in diverse afmetingen gezien, van klein tot groot. Achter de kerk ons onderkomen een gite met alles er op en er aan. De meeste gite's waar je komt en van de gemeente zijn, zijn volledig uitgerust. Zo je kan goed koken, douchen, slaapgelegenheid en meestal meerder toiletten en uiteraard ruime eetgelegenheid. Even rond gekeken waar alles staat en dan even douchen, kleren wassen en lekker op een terras een biertje pakken.

Grtjs Ollie.