Dag 52 St. Georges Hautville - la Chapelle

Zondag Saint Georges Hautville - la Chappelle en Lafaye 21 km

Een prachtige gite in een oude boerderij, zware houten balken, dikke muren van een meter breed. Joh en ook nog in stijl met boerenmeubelen ingericht. Zij een Française die Spaanse les geeft. Spreekt een beetje Engels en heeft twee kleine kinderen. Een van vier en een van zes. Leuke gassies. Met haar Engels pratend gaf zij aan dat ze nog naar de supermarkt moest. Of ik nog wat nodig had. Ik zei, als ze het goed vond dat ik met haar mee ging. Natuurlijk was dat goed en de twee kids gingen ook mee. In de supermarkt een toetje, biertje, flesje rosé, knabbeltjes en stokbrood voor de andere dag gekocht. De jongens stonden voor de koeling met het ijs te kijken. Ik vroeg aan Valerie of ik de jongens mocht trakteren op een ijsje. Maar natuurlijk. Gelijk maar een doos gepakt met een stuk of tien erin. De gite betalen is ook zo iets bij gemeentelijke gite is het een vast bedrag, bij de commerciële wisselt het bedrag nog wel eens en dan heb je de gites die zeggen doe maar een donativo of te wel wat je er voor over hebt. Het laatste was het geval. Wat geef je dan? Het ligt aan de gite is hij schoon en is de eigenaar behulpzaam en vriendelijk.
Mij was het twintig euro waard. Een gemeentelijke gite is 10 euro en dan moet je zelf ook koken. Heerlijk geslapen, ontbeten en op pad. Vandaag een pittige dag voor de boeg,nagenoeg alleen maar klimmen op de laatste twee kilometer na. Prachtig hoor beetje klimmen, tong op de schoen en dan weer een stukje dalen. Kan je even op adem komen. Halverwege bij het plaatsje Saint Jean -soleymieux aangekomen was nog een kruideniertje open. Rugzak af en op het moment dat ik me om draaide om naar binnen te gaan stond er een omaatje die ook naar binnen wou. Bonjour monsieur an route de Compestella?Boujour madame, oui an route de Compestella. Gaat ze toch lekker tegen me kletsen dat mensje. Ik verstond haar voor geen meter. Is niet waar een paar woordjes vang je toch op en daar reageer je dan op. Ze wenste bon gourage. Ik had wat perziken gekochte een koud blikje drinken en wat snaai. Kreeg van de kruidenier nog een perzik en een bon courage mee toen ik de deur uit liep. Tegenover de kruidenier op een pleintje een bankje wat ook nog eens recht tegenover de kerk staat. De kruidenier had verteld dat de kerk uit de twaalfde eeuw is en een mooie crypte heeft. Op mijn bankje mijn super rijpe perziken etend, komt er aan de overkant een dame met rozen aanlopen. Zij maakt de zijdeur van de kerk open en gaat naar binnen. Ik dacht als ik mijn perziken op heb, vier stuks, dat ik dan even naar binnen wip en vraag of ik de crypte mag zien. Handjes afgespoeld met water uit mijn fles want o wat waren ze rijp het vocht kwam aan alle kanten uit de perziken zetten. - Je kent die scène van toon Hermans wel dat hij een rijpe perzik zogezegd staat op te eten op het toneel - . Zo ging het bij mij ook. Rugzak om hoed in de hand bij de batton en naar binnen. Verbaasd keek ik rond. De kerk die op de rand van de heuvel stond die liep binnen ook af. Traps gewijs met grote natuurstenen blokken. Heel apart. Rechts achter in de kerk bij het koor stond een deur open met een zwak lichtje. Ik er naar toe, op de deur kloppend en roepen dat er volk is. Madam riep dat ik naar benden kon komen. De deur door naar beneden op een uitgesleten stenen wenteltrap en stond al gauw bij de dame in de crypte, die de rozen bij zich had. Wat bleek, zij vertelde me dat ze om de dag bloemen in de crypte komt verversen. Ja en hoe moet je zo iets nou omschrijven. Kijk maar naar de foto's. Een lief mens ze ging naar boven om de stempel te halen, nu ik hier toch was dan toch een stempel van de kerk hè. Een tijdje met haar staan praten en o wonder ze begreep het steenkool Frans van me. Of ik wat wou eten, dan kon ik met haar mee gaan en zou ze wat voor mij klaar maken. Lief hè. Van de uitnodiging geen gebruik gemaakt ik had net mij Belly volgepropt met perziken en ander spul. Haar bedankt voor de vriendelijkheid en aanbod. Op pad voor het laatste stuk zeven kilometer alleen omhoog en de laatste twee vlak. Ik had natuurlijk al wat kuitenbijters achter de rug maar zo had ik het nog niet gehad. Ik moest me zelf even reguleren en een ritme te pakken zien te krijgen zodat ik me niet over de kop zou lopen. Dat had ik na een kilometer wel gevonden. En zo haarspeld bochtend nemend van de ene kant van de weg naar de ander kant ivm veiligheid. Zo op naar la Chappell en Lafaye.

Grtjs Ollie