Dag 43 Saint - L/S - Breuvray - Luzy 20 km

Vrijdag Saint -L/S -Breuvray - Luzy 20 km

Na heerlijk geknord te hebben, lekker douchen en ontbijten. De lucht was weer kraakhelder dus werd er buiten op het terras gegeten. Lekker joh Marjon had zelf bruinbrood en croissantjes gebakken. Een tafel vol lekkernijen. Voor dat we konden zitten moest Martin nog wel even de kussens vervangen want die waren gisteravond in de regen op de stoelen blijven liggen. Een ietsiepietsie nat waren ze. In het zonnetje dat al lekker begon te prikken zal het niet zo lang duren voor dat ze droog zijn denk ik zo. Na het lekkere ontbijt werd ik nog verwend met lunchpakket, eitjes en lekker drinken voor onderweg. Het kon niet op. Met een paar dikke pakkerds Afscheid genomen van Marjon daar Martin mij met de auto naar mij route bracht. Martin zei nog, er zijn al een heel wat mensen langs gekomen maar nog nooit een te voet. Op de route aangekomen - een klein land weggetje - uit de auto spullen gepakt en nog even op de Garmin gekeken of ik goed zat. Helemaal goed dus afscheid van Martin nog een paar claxons en ging ik op weg naar Luzy. Een mooie route over kleine C weggetjes die soms niet breder zijn dan twee, twee en halve meter. Af en toe een boer op zijn trekker en volgens mij verdwaalde auto die langs kwam. Door een glooiend landschap met vooral veel koeien is het mooi lopen. Ik geniet van mijn vriendinnen die, als ik even stil sta aarzelend naar het hek of afrastering komen. Soms sta je stil en kijk je eens achterom want dan ziet het landschap waar je net door en erlangs bent gewandeld toch anders uit. Nu ik schrok mij een hoedje achter mij was de lucht paars geworden en de eerste donderklappen waren te horen. Het zal toch niet waar zijn, nog zo'n vijf km te gaan en wel door het laatste stuk zonder boerderijen, zal ik toch nog zeik nat worden. Ik vond het geen prettig idee dat ik dan nergens meer kon schuilen. De wind die er was stond schuin naar achteren dus ik hoopte dat het onweer ook schuin van mij af zou gaan. Rugzak af de lekkere lunch en eitjes van Marjon & Martin gepakt en de lucht al etend bestudeerd. Mooi hoor die bliksem in de verte en die klappen galmen ook wel lekker door de heuvels. Het onweer kwam volgens mij niet dichterbij en dreef volgens mijn gevoel schuin weg. Ik heb de gok genomen en ben verder gegaan. Bij de laatste boerderij aan gekomen liep de weg dood en moest je over het erf naar een onverhard pad wat naar beneden loopt. Aan beide zijde van de weg gebouwen en het erf er tussen. Daar lag een joekel van een hond en niet aan de ketting, die begon te blaffen en te grommen. Het was zo te zien een kruising tussen een dobberman en een herder. Meneer stond op en kwam met de nekharen stijf overeind naar mij toe. Ondertussen had ik mij hand uit de lus gehaald en de stok halverwege vast gepakt. In mijn ander hand had ik de metalen drinkbus gepakt. Meneer kon komen en zal ik mijn huid duur verkopen als dat moest. Op twee meter van mij af bleef meneer grommend en blaffend staan toen ik dreigend de stok had geheven en er achteraan een harde schreeuw had gegeven. Rustig achteruit lopend en dat kreng aan blijven kijkend werd de hond vanuit de boerderij tot de orde geroepen. Of dat geholpen heeft weet ik niet. Volgens mij had hij ontzag zoals ik reageerde. Voor zo'n lief poedeltje ben je toch niet bang hè. Uiteindelijk heb ik me na een twintig meter omgedraaid en het onverharde pad op gelopen. Nog een keer om gekeken of meneer niet stiekempjes achter me aan kwam en alsnog een fikse hap uit mijn kuierlatten zou nemen heb ik de laatste paar kilometers naar Luzy gelopen. Daar aangekomen Nico gebeld en die kwam mij na een kwartiertje op pikken bij de kerk van Luzy.

Grtjs Ollie